Het is een aantal weken geleden dat ik op zondagmorgen naar de kerk ging. Op zich was ik gemotiveerd om te gaan, omdat er een spreker was die me altijd weet te inspireren en te bemoedigen. Alleen in mijn hoofd was ik niet zo helder. Ik kon de preek maar moeilijk volgen en zuchtte een aantal keren diep en bad: Heer help me te concerteren het lukt me even niet. Ik waagde een nieuwe poging en ineens was het alsof ik gestoken werd. De voorganger sprak de tekst uit Spreuken 4: 18 : Maar het pad der rechtvaardigen is als een schijnend licht dat gaandeweg helderder gaat schijnen tot het volledig dag geworden is (hsv vertaling). Het eerste gevoel van verwondering kwam naar boven.Wat is het ontzettend mooi om te weten dat het pad waarop je loopt als een schijnend licht is.
Thuis heb ik de tekst opgezocht en ben er wat dieper ingedoken. Hoe zit het dan als je in een duistere periode van moeite en verdriet bent? Ik heb jaren het gevoel gehad dat ik helemaal geen licht was, maar juist een oude uitgewrongen vaatdoek die niets meer waard was. En toch,nu ik terugkijk was ik een schijnend licht. Vanuit mijn kwetsbaarheid kon ik niet anders dan dichtbij God te blijven. ( ook al voelde ik het niet het was een keuze).Ik betrok Hem bij alle dingen in mijn leven. Ik was eerlijk over wat mij bezig hield, als ik moe was zuchtte ik Heer ik ben zo moe wil U me tegemoet komen. Of als ik twijfelde boos was of teleurgesteld sprak ik het uit naar Hem. Hij kent iedere gedachten die je zelf nog niet bedacht heb waarom zou je toneelspelen voor Hem.Hij kent je door en door en houd van je. Ook hield ik me vast aan Zijn belofte dat er een nieuwe tijd aan zou breken. Als er een gedachte of situatie was die me naar beneden haalde of me onderdrukte, dan dacht ik met een vleugje luchtigheid: ‘Achter de wolken schijnt de zon…… dat gaf weer moed om door te gaan’.
En Gods belofte ging in vervulling. Langzaam kwam er rust in de situatie en werden er deuren geopend die voor mij onmogelijk leken. Langzaam ging ik leven en werd het verlangen in mij om in overgave te leven groter. Dit zorgde er voor dat Gods licht steeds helderder ging schijnen door mij heen. Hoe geweldig mooi is dit.Wat een geweldige boodschap van genade en perspectief zit hierin.
Stil ga ik terug naar de wijzen uit het oosten op weg naar het kindje Jezus. Ze volgde ook de ster die richting gaf tot dat het volkomen ging schijnen en ze bij het kind van het Licht aangekomen waren.
Ik weet niet in wat voor situatie jij zit. Besef je dat je op het pad der rechtvaardigen loopt ? Of heb je het gevoel dat je midden in de woestijn zit en geen kant op kan. Alleen maar droogte, dorst, moeite eenzaamheid of wanhoop. Of zit je in een periode waarin je omstandigheden evenwichtig lijken maar dat het in jou binnenkamer zo onrustig is. Ik wil je bemoedigen. Blijf op God gericht Hij is het licht dat door jou heen wil schijnen zelfs al zie je het zelf niet. Blijf vertrouwen ook als je dit niet meer voelt. God is onveranderlijk. Blijf je focussen op het laatste stuk van deze tekst ‘ een licht dat gaande weg helderder gaat schijnen tot dat het volledig dag geworden is. Hierin zie je dat het in beweging zijn ervoor zorgt dat het steeds feller gaat schijnen. Of het volledig dag word hier op aarde weet ik niet, maar we zijn zeker op weg naar de dag waarop we samen met Hem voor altijd in Zijn Licht mogen leven tot eer en glorie van Hem. Het maakt mij blij en verwachtingsvol jou ook?