Ik weet niet hoe het bij jou gaat maar ik leer dagelijks dat ik mijn gebrokenheid nog lang niet op Hem lijkt. En dat ik al zeker niet altijd met Zijn ogen naar de ander kijk. O ja . het is echt wel mijn verlangen maar het lukt me niet altijd op tijd gas terug te nemen, en me om te draaien en te zien wat er in de ogen van Jezus geschreven staat, voor mij maar ook voor de ander.
Ik las pas in mijn stille tijd in Lucas 19 over Zacheüs Ik ken dat verhaal zeker al van kinds af aan maar nu las ik het ineens met andere ogen.
Ik deed mijn ogen dicht nadat ik de geschiedenis gelezen had en stelde met het volgende voor.
Er woont hier iemand in de straat die een dikke auto rijdt. Hij woont in een prachtig huis een geweldige tuin en draagt kleding die ik van mijn leven niet zou kunnen betalen. En ik zou weten dat het geld wat hij verdient niet altijd eerlijk is. Wat zou ik van hem denken? Om eerlijk te zijn zou het mijn verlangen zijn om hem te zien door de ogen van Jezus. Maar als ik hem over geef aan mijn eigen gedachten en gevoelens zou ik denk toch met een blik van afwijzing naar hem kijken. Kijk hem nou met zijn luxeleven waarvan de bron niet zuiver is.
Als je de geschiedenis lees van Zacheüs zie je dat hij in de menigte zich een weg baant om Jezus te zien. Omdat hij zo klein was besloot hij in de boom te gaan zitten zodat hij in ieder geval een glimp van de koning te kon opvangen. Hoe mooi zijn hart gaat uit naar Jezus. Er ligt een verlangen in om Hem te leren kennen.
Tegelijk bedenk ik, stel je voor dat ik tussen die menigte gestaan zou hebben wat zou ik gedacht hebben als hem daar in die boom zag zitten. Ik zal je details besparen maar het zou zomaar kunnen dat ik mijn schouders opgehaald zou hebben en stiekem gedacht had, moet je hem nu zien rijke stinkerd over de rug van de ander.
En dan komt Jezus lang en ziet hem zitten en roept: Zacheüs haast u kom af ik moet heden in U huis blijven. Hoe bijzonder, Jezus vraagt niets van hem. Hij eist niets van zijn leven op.. Jezus riep naar Zacheüs niet om alleen in zijn huis te verblijven maar om voor altijd in plaats in zijn hart te krijgen en daarin in te wonen. Als gevolg daarvan wilde Zacheüs in het reine komen met zijn omgeving.
Ik kan me zo voorstellen dat de menigte mopperde dat Jezus precies bij Zacheüs naar binnen ging terwijl er waarschijnlijk nog veel meer deuren opgestaan hadden van mensen die wel eerlijk en oprecht door het leven gingen.
En toch vind ik dit zo geweldig voorbeeld van het Vaderhart van God. Hier laat Hij zien dat hij niet naar de buitenkant kijkt maar juist naar de binnenkant. Jezus zag het verlangen van het hart van Zacheüs en beantwoorde dit zoals Hij het bij ander ook zo doen.
Hoe kijk jij naar de ander? Door de ogen van Jezus of door de ogen van veroordeling? Ik vind het zo, n heerlijk evangelie dat God geïnteresseerd is in ons hart en dat Hij daar ten volle wil wonen zonder oordeel en veroordeling maar juist in Zijn Liefde.
Dat geeft ons perspectief voor hier op aarde met uitzicht op de Hemel. Ik sta op de uitkijk jij ook?