Herken jij dat je er veel gesproken word in de christelijke wereld over aanbidding? Je hoort het in de kerken ( ligt wel aan het soort kerkgenootschap) aanbiddingsmuziek aanbiddingband.) Of dat er veel gepromoot word om te leven in aanbidding. Ik heb daar jaren zo mijn eigen gedachten over gehad. Ik zal je vertellen waarom en hoe ik er achter kwam hoe God het heeft bedoeld.
Ik heb het jaren heel intensief gehad in ons gezin. Er gebeurde van alles en ik moest knokken om te tentstokken van ons huis overeind te houden. In die periode hadden we een voorganger die altijd voorhield dat in welke omstandigheden we ook zaten we moesten danken lof prijzen en aanbidden. Hierdoor zou de macht van de duisternis wijken en God ruim baan krijgen. Voelde je je verdrietig ga lof prijzen dan verdwijnt je verdriet en word je weer vrolijk en krijg je weer perspectief. Ik wilde wel met God de diepte in dus als ik moest huilen slikte ik een paar keer en ging aan het zingen. Het duurde nooit lang ik raakte er uitgeput van. Ook werd er geleerd dat ik Gods waarheid moest gaan proclameren over mijn leven. Hoe graag ik daarin wilde leven dat was duidelijk dus braaf iedere morgen mijn proclamatie opzeggen en dan pas aan de slag. Ik verloor zo snel de moed en stopte er mee. Ik vroeg met dan ook echt af wat er met mij aan de hand was. Waarom werkte deze trucjes niet bij mij?
God wilde het me leren toen ik het zelf niet meer kon. Ik was zo uitgeput dat ik alleen maar kon huilen en moe kon zijn bij God. Hij bevestigde me dat ik bij Hem mocht komen omdat ik vermoeid en belast was. Ik kreunde Heer ik kan niet meer ik ben zo moe ik heb geen woorden om te zingen een waarheden meer om uit te spreken. Het eerste wat God me leerde was dat ik oké was. Dat Zijn oog op mijn ruste. Daarna mocht ik alle maskers af doen en delen met Hem hoe moe ik was hoeveel onverwerkt verdriet er nog in mij zat. Voor God was deze oprechtheid een vorm van aanbidding. Wat was dat heerlijk en bevrijdend zeg. Alle toneelspellen en rollen in de kast en komen zoals je bent. Ik mocht leren dat aanbidding geen trucje is om iets te ontvangen maar dat het juist een aansluiting is op je Schepper en jou hart.
Ik heb geleerd dat het Gods verlangen is dat ons leven een grote adem van aanbidding is . Dat betekend dat we leven vanuit de Bron en dat is Hij. Dat kost je tijd iedere dag wel weer , maar als je er eenmaal van gegeten heb kan je niet meer zonder. Het is verslavend echt waar.
Lukt het jou om te jou leven te geven in de vorm van aanbidding aan Hem ? In oprechtheid niet vanuit perfectie ?( God kijkt dwars door alles heen) Loop je vast of heb je een verlangen waar je niet aan toe komt? Weet dat Gods ogen over de wereld gaan naar wiens hart volkomen naar Hem uitgaan.( 2kronieken 6:19) Het gaat God niet om wat je doet maar vanuit welke bron je leeft dat is ware aanbidding tot eer van Hem