Levensreis
Een pijnpunt is een groot verdriet.
Is er niemand die mij ziet?
Ik ben altijd aan het rennen
om anderen het naar de zin te maken
Dat is zoals ze me kennen.
Is er niemand die mij ziet?
Dat stukje echt ‘ik’ met veel verdriet.
Ik ben God dankbaar voor vertrouwen
om aan mijn nieuwe levenshuis te bouwen.
Toch zit ik midden in de woestijn.
En geloof me; Ik vind het hier niet fijn.
Soms zit ik op een grote steen
en voel me heel erg alleen.
Vaak loop ik door het stof te sjokken
en zie ik zo mijn eigen brokken.
Ik roep en schreeuw naar boven.
Er komt geen antwoord. Zou ik wel echt geloven?
Waarom blijft het zo ijzig stil?
Is dit zoals God het wil?
In de verte hoor ik een zachte stem:
‘Luister lieve kind, en weet dat ik je Hemelse Vader ben.’
Mijn liefde voor jou is voor alle tijden.
Niets is er wat ons kan scheiden.