Vader, U koos ervoor om het kostbaarste wat U had aan de wereld te geven.

Zodat we de mogelijkheid kregen tot eeuwig leven.

Door vergeving te aanvaarden.

Werd ook ik van grote waarde.

Toch zit er nog een behoorlijk gat.

Ik vind mezelf er zo belabberd uitzien, begrijpt U dat?

Mijn hoofd zo gek, een kreukel hier en een rolletje daar.

‘t Is nog maar de helft van wat ik met U deel, echt waar.

Ik kijk zo vaak naar het schoonheidsideaal.

Ik knap er echt niet van op. Het zorgt dat ik er steeds stevig van baal.

Om dat nare gevoel niet te voelen pak ik vaak wat lekkers en ongezond.

En ja, dat zorgt weer voor een blubber kont.

Steeds weer opnieuw heb ik de stap naar het ideaal gezet.

De teleurstelling heeft gewonnen, ik heb het ideale niet gered.

‘Lief kind, jouw schoonheid zit niet in jouw aardse tent.

Maar in Mijn waarheid dat je Mijn kostbare dochter bent.

Ik heb jouw naam met sierlijke letters in Mijn hand geschreven.

En Mijn Liefde in jouw hart gestort, dat geeft jou vervulling en zicht op eeuwig leven.

Leg af die misselijk makende leugen.

Drink deze woorden van Mijn liefde in met volle teugen.

Ga eens voor de spiegel staan

en kijk vanuit je hart je mooie donkere ogen aan.

Je ogen weerspiegelen je ziel.

Je bent vervuld met mijn liefde dat maakt jouw mooi en stabiel.’

Vader soms als ik erin kijk dan zie ik zoveel verdriet.

Vergis ik me of ziet U dat niet?

‘Lief kind, in deze gebroken wereld is nog zoveel pijn.

Verdriet is er ook, daar mag ook ruimte voor zijn.

Vanuit de Hemel zie Ik steeds weer.

met bewogenheid op Mijn kinderen neer.

Vanuit mijn liefde wil Ik hen geven.

de aanvulling die nodig is voor het perfecte leven.

Ik geef je in plaats van een rouwkleed een geweldig mooi lof gewaad.

Een schitterde kroon op je hoofd waar ‘koninklijk’ op staat.

Dat geeft de vervulde waarde aan je leven.

En uitzicht op wat komen gaat: het volmaakte eeuwig leven.

                          -Korzien de Jong-