Vader, ik ben zo intens gespannen en moe.
Daarom vlucht ik in mijn nood naar U toe.
Heer, ik ben Uw spoor echt kwijt.
Wat is er dat ons scheidt?
Waar word ik in mee gesleurd?
Ik weet echt niet wat er gebeurd.
Ik ben zo moe en wil graag huilen.
En in Uw nabijheid schuilen.
Wilt U al die flarden van mijn gedachten helen,
zodat ik mijn binnenste met U kan delen?
Wilt U weer tot mij spreken?
Zodat ik weer verder kan gaan en satan niets kan wreken?
Vader, U beloofd met Uw genezende handen
mij te steunen en te helen, zodat ik niet zal stranden.
Heer, ik heb geen woorden. Ik weet het niet meer!
Help, help, help me, o Heer!
In de diepste nood bent U er steeds weer.
Verlicht mijn pad met Uw Geest o Heer.
Ik verlang naar U. Ik kan niet meer.
Moet ik U iets belijden?
Ik wil niet dat er iets is, wat mij vanUw nabijheid zal scheiden.
‘Lieve kind, adem rustig in en weer uit en wees maar stil.
Er gebeurd echt niets buiten Mijn wil.
Stop de strijd in je denken.
Dan zal Mijn vrede jouw gedachten doordrenken.’