De spiegel is jaren een vijand van me geweest. En dan ook nog door de ogen van Jezus naar mijzelf kijken,dat was echt not done. Ik kon me niet voorstellen dat Jezus iets moois in me zag. Mijn hele wezen was gevuld met zelfafwijzing. Zo triest. Je voelt je eenzaam verlaten maar ook zo minderwaardig. Ik wist heus wel dat dat ik me zelf niet moest meten aan de mensen om mij heen. Ik had zelf een soort onzichtbare strop gemaakt die ik steeds strakker optrok als mijn meetlat naast mijn voorbeeld figuren lag. Met als gevolg dat ik steeds meer op mijn tenen moest gaan lopen en me hierdoor vaak moe maar ook zo ongelukkig voelde .
Gelukkig ben ik uit deze fase uitgegroeid. Ik weet en geloof nu ook dat ik een geliefd kind van God ben.Ik kan nu veel meer leven unieke zijn. Hoe heerlijk en bevrijdend is dat.
Laatst dacht ik er nog over na en wat is het dan fijn om te zien hoe je gegroeid ben in de persoon die door God zo bedacht was. Ik weet nu dat het Hem niet uitmaakt of ik 1 kilo lichter of zwaarder ben. Natuurlijk is het goed om voor je lichaam goed te zorgen maar het heeft niet de hoogste prioriteit meer. Sterker nog als gevolg dat ik nu tevreden ben met wie ik ben wil ik goed voor mezelf zorgen. Dit omdat ik zo optimaal kan leven in Gods plan tot eer van Hem.
In 1 Samuel 16:7 staat zo duidelijk ;De mens kijk naar het uiterlijk maar God ziet het hart aan. Heel erg mooi, maar het kan ook zo bedreigend zijn. Een God die dwars door alles heen kijkt en weet wat jou diepste pijnen en verborgen zonden zijn. Gelukkig kijkt Hij vanuit genade en niet vanuit veroordeling. Als God de deur van jou hart zou openen wat zou Hij dan aantreffen? Of laat je Hem staan omdat de angst voor wat je aantreft te groot is. Ook dat herken ik zo. Ik dacht als Hij met Zijn licht in mij schijnt dan blijft er niets meer van me over. Ik word gek. Geloof me je word echt niet gek en er blijft echt alles van je over. Er komt een ander persoon tevoorschijn. Iemand die op een stevig fundament staat geworteld in Hem.
Ik leerde vanuit de intieme relatie met God me steeds meer bloot te geven. Toch was er nog iets waar ik bang voor was. Er lag een dikke laag over mij heen en die had de naam schaamte. Ik was zo bang dat ik iemand zou worden waar ik geen kant mee op zou kunnen. Op een morgen in mijn stille tijd vroeg God aan mij of Hij mocht bepalen hoe ik er uit kwam te zien. Ik schrok me een hoedje wat een vraag. Maar toch zat er zo’n diepe laag in. Ik mocht ook dat stukje schaamte afleggen stukje voor stukje om zo door God gekneed te worden en te groeien en bloeien tot eer van Hem. Het was een intensief proces maar nu ik terug kijk denk ik Heer dank U wel voor zoveel zegen. De rust die er in dat nieuwe hart mag heersen is een dagelijks terugkerend punt in mijn dagelijkse ontmoetingen met Hem.
Heel soms heb ik ze nog van die truttige gedachte ; Je bent dom en dik enz. Ik bid nog dagelijks Heer wilt U mij leren onderscheiden welke pijlen er op mij afgevuurd worden? Dan kan ik ze weren of als ze in mijn ziel terecht gekomen zijn, er uit halen en ver van me af gooien.
Ik dank Hem voor het nieuwe leven wat in mij steeds meer zal worden als ik Hem er de ruimte voor geeft. Geen gevoel van schuld of schaamte maar een diepe rust dat ik voor God oké ben.
De spiegel is geen vijand meer van me. Ieder morgen begroet ik mijzelf en mijn Schepper hierin. Wat een geweldig begin van de dag.
Durf jij door de ogen van Jezus door de spiegel te kijken? Wat zou je werkelijk zien?
Ik bid jou toe dat Gods volmaakte liefde voor jouw, je ogen mag vullen zodat je blij zult zijn met wie je bent. Je oprecht mag geloven dat jouw naam in Zijn Handpalm gegraveerd staat.