Bouwen aan je eigen rots.
Er zijn van die momenten in mijn leven.
Dan leef ik op de bergtoppen van het geloof en denk ik dat U werkelijk alles heeft gegeven.
Ik voel me happy soms wat trots.
Tot het moment dat ik ervan af val mijn eigen rots.
Ik lig op de grond met hoofd naar beneden.
Ik realiseer me dat ik gevallen ben, naar beneden gegleden.
Ik zoek naar woorden en spiegel eens flink.
Ook dat helpt me niet het lijkt wel of ik steeds verder wegzink.
Een diepe zucht een schreeuw omhoog.
Heer wat heb ik gedaan? Ik kom erachter dat ik mezelf bedroog.
Ik leefde in stilte van zucht naar trots.
Ik bouwde onbewust aan mijn eigen rots.
Heer dit wil ik niet wil U mij dit vergeven?
Ik heb zo het verlangen om uit U, de Bron te leven.
Lief kind,
Dit zijn de lessen die ik je wil leren
Het is goed om te onderscheiden, en je van het kwade weren.
Ik ben de Koning van rust, en niet van snel en gauw
Geloof mijn kind, leef stap voor stap dan kom je niet in het nauw.
Ik geef je voedsel en kracht voor iedere dag,
Dat is het leven vanuit rust waaruit je leven mag.
Ik ga jou voor met een vlammend vuur.
Wat Ik in je gelegd heb is zoet en verkwikkend, echt niet zuur
Oefen in geloof ga stap voor stap.
Niets is voor mij onmogelijk geloof je dat?
Vanuit de Hoge Hemel kijk ik neer
Een hart dat uit gaat naar Mij steeds maar weer.
Dit is Mij voor een rijkdom en stralende pracht.
Je bent onderweg en ontvang de beloning waar je al zo lang op wacht.